شناسایی و اولویت بندی موانع مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی با استفاده از روش تصمیم گیری آنتروپی - فازی

امروزه یکی از چالش های پیشروی مدیران سازمان ها، مدیریت بر راهبردهای سازمانی است. موانع متعددی بر سر راه مدیریت راهبردی، اجرای استراتژ ی ها را با مشکل رو به رو می کند. نظام مدیریت راهبردی در حوزه ورزش، به دلیل موانع موجود، از کارآیی و اثربخشی لازم برخوردار نمی باشد. بنابراین هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع موجود مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی است.
روش شناسی: روش پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بوده و داده ها به صورت میدانی و از طریق پرسشنامه گردآوری شد. جامعه آماری شامل کلیه مدیران وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی است که حجم آن بر اساس تمام شماری 81 نفر تعیین شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته است. اعتبار پرسشنامه، با استفاده از روش اعتبار صوری و محتوایی و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (86% = α) تایید شد. برای تعیین موانع برنامه ریزی راهبردی در گام اول، مولفه ها و شاخص های موانع مدیریت راهبردی با مطالعه ادبیات و پیشینه تحقیق و مذاکره با خبرگان، استخراج شد؛ در گام بعد، اهمیت مولفه ها، با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای تایید شد. مولفه ها و شاخص ها با توجه به ماهیت شان (مبهم و غیرقطعی بودن)، با استفاده از روش آنتروپی- فازی وزن دهی و اولویت بندی شدند. میزان تاثیر هریک از عوامل به عنوان یک مانع در برنامه ریزی راهبردی نیز با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی، تعیین شد.
یافته های پژوهش نشان داد، عوامل مدیریتی، تخصیص منابع، نیروی انسانی، ادراکی، ارتباطی، اجرایی، راهبردی، ارزیابی، فرهنگی به ترتیب به عنوان موانع مهم و موثر در مدیریت راهبردی وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی هستند. با توجه به نتایج، عوامل مدیریتی، مهمترین و تاثیرگذارترین مانع و عوامل فرهنگی، کم اهمیت ترین مانع محسوب می شوند.
با توجه به یافته های پژوهش حاضر، بنظر می رسد مدیران و برنامه ریزان وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های، باید برای موفقیت و ارتقاء کیفیت مدیریت راهبردی به موانع شناسایی شده توجه و برای رفع آن ها اقدام نمایند.