پیامدهای تبدیل روستاها به شهر در ناحیه فومنات

طی چند دهه ی اخیر بسیاری از سکونتگاه های روستایی به نقاط شهری تبدیل شده اند. انگیزه اصلی این روند ایجاد تعادل ناحیه ای و تقویت عملکردهای شهری در توسعه نواحی است. در این تحقیق به تحلیل پیامدهای ایجاد نوشهرها در شبکه سکونتگاهی ناحیه فومنات گیلان (شامل شهرستان های فومن، صومعه سرا و شفت) طی سال های 1335 تا 1390 پرداخته شده است. تحلیل عملکرد ناحیه-ای شهرهای فومنات از طریق شاخص های تعدیلی رتبه- اندازه، ضریب مکانی، آنتروپی نسبی، ضریب کشش پذیری نشان می دهد که نو شهرهای این ناحیه طی سه دهه اخیر توان نگهداشت جمعیت و ایجاد تعادل در سازمان فضایی ناحیه را نداشته اند. هر چند که در نوشهرها، پس از تبدیل شدن به شهر، بخش خدمات و صنعت تبدیل به اقتصاد پایه گردید که این فرایند یکی از مهمترین عملکردهای اینگونه شهرها در ایجاد تعادل فضایی در حوزه ی نفوذشان به شمار می آید. در این میان، نزدیکی ناحیه به مرکز استان و پیامدهای سلطه نخست شهری رشت در شبکه شهری استان، موجب عملکرد ضعیف شبکه شهری ناحیه و بویژه نوشهرها گردیده است.