تحلیل پارامترهای بیومکانیکی پرتاب آزاد موفق و ناموفق در بسکتبالیست های حرفه ای

هدف اصلی این تحقیق بررسی پارامترهای بیومکانیکی اندام فوقانی بسکتبالیست ها حین پرتاب های آزاد موفق و ناموفق بود. شش نفر)میانگین و انحراف از معیار سنی 09/2±23(از بسکتبالیست های حرفه ای که در سوپرلیگ بسکتبال فعالیت داشتند با کسب رضایت در آزمون مشارکت کردند. جهت ثبت سینماتیک حرکت از دو دوربین پرسرعت zr-200 Casio در فرکانس 240 هرتز و جهت ثبت فعالیت الکتریکی از دستگاه الکترومایوگرافی ME6000 T16 استفاده شد. از آزمون آماری ویلکاکسون جهت بررسی اختلافات معنی دار بین پرتاب های موفق و ناموفق استفاده شد (05/0 ≤ p). مشاهده کردیم که سرعت زاویه ای مفصل مچ در لحظه رهایی توپ به طور معناداری در پرتاب های موفق بیشتر بود (028/0 ≤ p). مفاصل مچ (008/0 ≤ p) و شانه (023/0 ≤ p) نیز فلکشن بیشتری در پرتاب های موفق نشان دادند؛ درحالی که آرنج (002/0 ≤ p) در پرتاب های موفق فلکشن کمتری نسبت به پرتاب های ناموفق داشت. نتایج نشان دادند جابه جایی زاویه ای مچ (034/0 ≤ p) و آرنج (004/0 ≤ p) در پرتاب های موفق به طور معناداری بیشتر از پرتاب های ناموفق بود. سطح زیر منحنی پتانسیل الکتریکی هر سه عضله فلکسور کف دستی زند اعلی، سه سر بازو و دلتوئید قدامی در پرتاب های موفق بیشتر از پرتاب های ناموفق بود، اما تنها اختلاف معنی دار در سطح زیر منحنی عضله سه سر بازویی مشاهده شد (034/0 ≤ p). در نگاه کلی، می توان گفت افزایش در سرعت زاویه ای مچ دست و میزان فعالیت عضله سه سر بازویی در موفقیت پرتاب های آزاد تاثیر داشته اند.