بررسی قاعده «معطی الشیء...» و کارکرد آن در خداشناسی

قاعده اعطا، خاستگاه گوناگونی در علوم اسلامی دارد و در این میان، حکمت متعالیه با نظریه «وحدت وجود» و مباحث پیرامونی آن، مانند سریان پذیری هستی، کارآمدترین بستر بهره برداری از این قاعده تلقی می گردد. این نوشتار با توجه به معناشناسی واژگان قاعده اعطا و بررسی کاربردهای مختلف آن، از اثبات وجود خدا تا معرفت به صفات علم، قدرت و حیات او، سعی در ارائه گونه های برداشت صحیح و نادرست از مضمون آن کرده است. در این زمینه، بررسی اثبات پذیری و عدم بداهت قاعده مزبور می تواند راه گشای نقد مضمونی به برخی برداشت های نادرست گردد و دیدگاه کاملی از معنای آن در اختیار قرار دهد.