تاثیر پلاکت در فرآورده کنستانتره پلاکتی بر فعال سازی سلول های منوسیت خون محیطی انسان

سلول های منوسیت به علت داشتن مولکول هایی در سطح خود همچون لیگاند گلیکوپروتئین P سلکتین(PSGL-1)، قادر به برقراری واکنش های سلولی با پلاکت ها و تشکیل کمپلکس منوسیت- پلاکت هستند. در این مطالعه، تاثیر مجاورت پلاکت موجود در فرآورده پلاکت کنستانتره و سلول های منوسیت خون محیطی در in vitro بررسی شد تا به عنوان مدلی جهت پیش بینی واکنش های احتمالی پلاکت تزریقی و سلول های منوسیت خون محیطی در بدن و متعاقب آن فعال سازی منوسیت ها استفاده گردد.
در این مطالعه تجربی، کیسه های خون کامل و کنستانتره پلاکتی از پایگاه منطقه ای انتقال خون تهران تهیه گردید. پس از جدا سازی سلول های منوسیت از خون کامل، این سلول ها با پلاکت های به دست آمده از کنستانتره پلاکتی مواجه گردیدند. فعالیت منوسیت ها در حالت اولیه و پس از مواجهه با پلاکت ها با بکارگیری ماده دی هیدرورودامین-123 (DHR-123) و سنجش انفجار تنفسی بررسی شد. نتایج حاصل به وسیله آزمون آماری Wilcoxon تحلیل شد.
خلوص سلول های منوسیت به دست آمده با روش نایکوپرپ 2± 1/86 درصد، تعیین گردید. پس از مواجهه پلاکت ها و سلول های منوسیت خون محیطی، منوسیت ها فعال شده و میزان انفجار تنفسی این سلول ها افزایش یافت. این افزایش در روز پنجم از نظر آماری معنی دار بود.
در این مطالعه نشان داده شد که پلاکت ها سبب تحریک و فعال سازی منوسیت ها می شوند. جهت شناخت مولکول های دخیل در میانکنش این سلول ها، نیاز به انجام مطالعات تکمیلی می باشد.