استناد پذیری مذاق شریعت؛ تاملات و پرتوها

مذاق شریعت در عرصه استدلالات فقهی، با دو گرایش حذف و ضابطه مندی آن مواجه است؛ اعتقادناپذیری مذاق شریعت، انتقادناپذیری و قطع آفرینی کاذب، مهم ترین تاملاتی است که به این استناد، فتوا به حذف آن از ساحت فقهی، و جایگزین کردن دستگاهی سازی از ادله داده شده است؛ با این وجود، می توان با بازشناسی مذاق شریعت، ادله اعتبار آن را انعکاس داد و با ضابطه مندی مذاق، ابهامات و اشکالات آن را مرتفع ساخت، تا این موضوع، از استدلالات شخصی خارج شود و مبانی آن نیز در میان مباحث اصولی منقح گردد. نوشتار حاضر، پرتوی مجدد در استنادپذیری مذاق شریعت و نقد اندیشه نفی آن است.