ارزیابی میزان آسیب پذیری ایران در مواجه با تغییر اقلیم

تغییر اقلیم، به هر گونه تغییر واضح و مشخص در الگوهای مورد انتظار برای وضعیت آب و هوایی، که در طولانی مدت در یک منطقه خاص یا برای کل اقلیم جهانی رخ دهد را گویند. این تغییرات به دلیل رخ دادهای غیر عادی در وضعیت آب و هوای زمین به وجود می آیند. ایران نیز همانند بسیاری از کشور ها در معرض پدیده های اقلیمی قرار دارد که این امر به نوبه خود باعث تشدید بحران آب و خشکسالی خواهد شد. در این پژوهش جهت برآورد آسیب پذیری ایران، به تحلیل این مسئله در برابر پدیده تغییرات اقلیمی خواهیم پرداخت و برای این منظور شاخص آسیب پذیری این مقوله (CVI) در مقیاس استانی را بکار خواهیم برد. با به کارگیری نتایج این تحقیق راهکارهایی مناسب جهت افزایش سازگاری با شرایط تغییر اقلیم روشن خواهد شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که استان های همدان و البرز بیشترین میزان آسیب پذیری و به تبع آن کمترین قدرت سازگاری با تغییرات اقلیمی را نسبت به سایر استان ها دارا هستند. از سوی دیگر، استان های خوزستان و تهران به دلیل منابع آب غنی، نرخ با سوادی و صنعت از تولید ناخالص داخلی (GDP)، کمترین میزان آسیب پذیری نسبی را دارند. با توجه به وجود اختلافات زیاد در مقوله آسیب پذیری، تصمیم گیرندگان می توانند به توسعه خط مشی هایی در مقیاس استانی بپردازند تا بدین وسیله کنترل بیشتری بر آسیب پذیری داشته باشند.