بررسی کانی شناسی رسوبات بستر رودخانه حوزه آبخیز شفارود گیلان به منظور تعیین میزان فرسایش پذیری و رسوب زایی

با شناسایی دقیق تر سازندها و واحدهای سنگی حساس به فرسایش می توان راهکارهای مناسب و به موقع ارائه داد و از فرسایش بی رویه آنها جلوگیری کرد. در این مطالعه، با نمونه برداری از پیش تعریف شده از رودخانه های اصلی و فرعی و انجام عملیات دانه بندی با انتخاب غربال های شاخص، بررسی کانی شناسی بصورت کمی و کیفی در آزمایشگاه بوسیله بینوکولر انجام شد و در ادامه با استفاده از فرمول، قابلیت رسوب زایی واحدهای سنگی هر نمونه رسوب محاسبه شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از نمونه های رسوب، میانگین قابلیت رسوب زایی واحدهای سنگی هر زیرحوضه و همینطور میانگین قابلیت رسوب زایی واحدهای سنگی حوزه آبخیز شفارود مشخص شده است. برای هر زیرحوضه و در نهایت برای کل حوزه آبخیز یک معادله بدست آمده که در یک طرف Y به عنوان مجموعه رسوبات خروجی و در طرف دیگر قابلیت رسوب زایی هر واحد سنگی به عنوان ضریب اهمیت آن واحد سنگی می باشد. این ضرایب بدون بعد بوده و نشان دهنده حساسیت واحدهای سنگی نسبت به فرسایش می باشند. البته هر چه این عدد بزرگتر باشد حساسیت آن واحد سنگی نسبت به فرسایش بیشتر است. بر این اساس، نقشه حساسیت به فرسایش واحدهای سنگی موجود در هر پنج زیرحوضه در محیط ARC GIS تهیه شده است. مطابق میانگین قابلیت رسوب زایی بدست آمده از حوزه آبخیز شفارود، واحدهای مارن، شیل ماسه ای تا سیلتی و آهک ماسه ای به ترتیب بیشترین حساسیت و واحدهای آهکی، آندزیت- بازالت و شیل توف دار کمترین حساسیت را به فرسایش دارند.