تحلیل فضایی اجتماعی جرائم مالی در شهر کرمانشاه

جرم از پدیده های مهمی است که میتواند چهره شهر را مخدوش نموده و به عنوان معضلی اجتماعی نظام مدیریت شهری را به چالش فراخواند. اینگونه رفتارهای انحراف آمیز، گاه از برخی افراد روی میدهد و پیامدهای آن نه صرفا دامن خود آنها و قربانیانشان، بلکه گریبان جامعه را نیز میگیرد و مشکلاتی از جمله احساس ناامنی و کاهش ضریب سلامت و شادابی اجتماعی را برای جامعه ایجاد میکند. هدف این نوشتار آن است که با رویکردی میان رشته ای و با به میان آوردن پای جغرافیا و جامعه شناسی، به بررسی جرائم مالی و به تحلیل فضایی اجتماعی آن در شهر کرمانشاه بپردازد. داده های این تحقیق برگرفته از آمارهای موجود در مرکز تحقیقات ناجا (مرکز سامانه110) و اداره آمار استانداری کرمانشاه است. برای سنجش سطح توسعه-یافتگی و سطح برخورداری محلات، روش تاکسونومی عددی و موریس استفاده شده است.
یافته ها نشان می دهد سطح برخورداری محلات، توزیع یکسانی ندارد و به پنج سطح نابرابر تقسیم بندی میشود. نتیجه آزمون خوشه بندی حاکی از آن است که توزیع جرائم مالی از الگوی متمرکز تبعیت میکند و در شهر، کانون های جرم خیز شکل گرفته است. میزان همبستگی بین نابرابری و جرائم مالی نیز 513/0 بوده و با سطح 95 درصد اطمینان، معنادار است. نتایج نشان می دهد محلات مختلف با سطح برخورداری متفاوت از امکانات، زمینه تبلور نابرابری بین محلات و ساکنان آن را فراهم می کنند و از طرفی شکل گیری جرم چه از حیث نوع آن و چه از نظر نرخ، در فضاهای مختلف متفاوت است. به عبارت دیگر ماهیت فضا، به جرم شکل میبخشد. از سوی دیگر نابرابری میتواند زمینه لازم را برای وقوع جرم ایجاد نماید، گرچه نوع تاثیر آن در محله های مختلف شکل یکسانی ندارد.