مقایسه تمرینات استقامتی و بیش تمرینی بر تعادل Th1/Th2 در موش های نر ویستار

سیستم ایمنی بدن در فعالیت های زیادی از جمله فعالیت های التهابی و ضد التهابی شرکت دارد. اساس این فعالیت ها با تولید اینترلوکین چهار و اینترفرون گاما همراه است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فعالیت ورزشی استقامتی و بیش تمرینی بر تعادل این دو سایتوکاین می پردازد.
در این مطالعه تجربی 30 سر موش رت نر (4 تا 5 هفته ای، با میانگین وزنی 150 گرم) به شکل تصادفی به سه گروه10 تایی شامل؛ گروه های کنترل، تمرین استقامتی و بیش تمرینی تقسیم شدند. تمرین استقامتی و بیش تمرینی در 12 هفته اجرا شد. درپروتکل استقامتی در هفته اول سرعت آزمودنی ها 10 متر بر دقیقه و در هفته دوازدهم با سرعت 23 متر بر دقیقه به پایان رسید. در پروتکل بیش تمرینی در هفته اول سرعت آزمودنی ها معادل 15 متر بر دقیقه و در هفته دوازدهم معادل 25 متر بر دقیقه بود. بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش با تست الایزا، سنجش اینترلوکین چهار و اینترفرون گاما انجام شد. جهت سنجش از آزمون آماری واریانس یک سویه و ارمون تعقیبی توکی استفاده شد.
به دنبال اجرای فعالیت ورزشی استقامتی با شدت متوسط، افزایش سطوح اینترفرون گاما و کاهش اینترلوکین 4 در مقایسه با گروه کنترل و گروه بیش تمرین مشاهده شد که این اختلاف معنی دار بود(01/0=p)، اما در گروه بیش تمرین افزایش معنی دار سطوح اینترلوکین چهار و کاهش اینتروفرون گاما در مقایسه با دو گروه دیگر مشاهده شد(01/0=p).
در پاسخ به تمرین های استقامتی میزان اینترفرون گاما و در پاسخ به بیش تمرینی میزان اینترلوکین چهار افزایش یافت.