تاثیر القای هیجان مثبت و منفی بر ضربان قلب و فشارخون بیماران مزمن سرطانی

فعالیت سیستم عصبی خودکار به عنوان مولفه اصلی واکنش هیجانی در بسیاری از نظریه ها دیده می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه واکنش پذیری قلبی-عروقی در بیماران سرطانی و افراد عادی تحت شرایط القای هیجانی مثبت و منفی بود.
به این منظور، از بین جامعه بیماران سرطانی شهرهای ارومیه و کرمانشاه، تعداد 40 نفر در قالب دو گروه 20 نفره از بیماران سرطانی و افراد عادی از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و با کسب رضایت آگاهانه جهت شرکت در پژوهش دعوت شدند. در نهایت به منظور آزمون اهداف و فرضیه های پژوهش، هر دو گروه از شرکت کنندگان بر اساس متوازن سازی متقابل تحت القای تجارب هیجانی مثبت و منفی قرار گرفته و پس از هر مرحله القای هیجان، واکنش های قلبی-عروقی (ضربان قلب، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک) ثبت گردید. جهت بررسی نتایج پژوهش، داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون های توصیفی، تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون تی وابسته تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی داری در واکنش پذیری قلبی عروقی وجود دارد، به طوری که بیماران سرطانی تحت شرایط هیجانی واکنش ضربان قلب پایین تری در مقایسه با گروه افراد سالم داشتند؛ اما در مورد فشارخون سیستولیک و دیاستولیک تفاوت معنی داری یافت نشد. همچنین مقایسه درون گروهی بیماران سرطانی نشان داد بیماران سرطانی تحت شرایط هیجانی مثبت واکنش ضربان قلب و فشار دیاستولیک بالاتری داشتند.
به نظر می رسد که واکنش پذیری هیجانی نقش مهمی در آسیب پذیری افراد جهت ابتلا به انواع بیماری های روان تنی و به ویژه سرطان دارد.