ایجاد سازمان های کشاورزان: راهبرد نهادسازی و توسعه مشارکت های اجتماعی در بخش کشاورزی

مشارکت سیاسی و اجتماعی، فرآیند ایفاء نقش اعضای نظام اجتماعی به منظور تعیین سرنوشت خود و تاثیر بر تصمیم گیری های حکومتی است. موضوعی که نسبت و ارتباط آن با توسعه روستایی و کشاورزی به خصوص در ایران، کمتر مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است. در این مقاله ضرورت شکل گیری جامعه مدنی و حوزه عمومی به عنوان مولفه های توسعه سیاسی و تشکیل و استقرار «سازمان کشاورزان» به عنوان راهبرد توسعه پایدار روستایی و بخش کشاورزی تبیین شده است. این سازمان فراتر از تشکل های صنفی موجود، نوعی نهاد مدنی است که پیش نیاز تغییرات اجتماعی و اقتصادی مطلوب در بخش کشاوری به شمار می رود و سازمان یافتن داوطلبانه کشاورزان در آن، باعث استقرار نظام اجتماعی متکثر و مشارکتی خواهد شد. در انتهای مقاله شاخص های فرآیند نهادمندی و رسیدن به ثبات در سازمان کشاورزان، توصیف شده است.