نقش اسلام در همگرایی ایران و کشورهای آسیای مرکزی

یکی از روش های کسب قدرت و افزایش آن برای هر کشوری همگرایی با کشورهای مجاور است؛ ازاین رو، شناسایی بسترها و عوامل همگرایی و چالش های پیش روی آن از ضرورت های سیاست خارجی هر کشوری است. از مناطق بسیار مهم همجوار ایران، آسیای مرکزی است که پیوندهای تاریخی و فرهنگی و منافع مشترک منطقه ای اهمیت همگرایی ایران را با کشورهای این منطقه دوچندان ساخته است. پرسش اصلی این پژوهش این است که دین اسلام چگونه و به چه مقدار می تواند عامل همگرایی ایران و کشورهای آسیای مرکزی باشد؟
در این مقاله، با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و مصاحبه، پرسش مذکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد دین اسلام، فراتر از نظریه های معمول همگرایی و به عنوان بزرگ ترین عامل پیوند دهنده میان مسلمانان، می تواند موجب نزدیکی و افزایش تعامل ایران و کشورهای آسیای گردد. در این مسیر، افزایش آگاهی دینی مردم منطقه آسیای مرکزی، توجه به عوامل وحدت اسلامی، توجه به روحیه صوفیانه مردم و اقدامات فرهنگی همچون پخش فیلم، تئاتر، شعر و راه اندازی شبکه های رادیویی و تلویزیونی مشترک برای تبلیغ اسلام بسیار مهم و ضروری است.