تاثیر برنامه تمرینی بر درد و عملکرد شانه کاربران ویلچر

بسیاری از زنان کاربر ویلچر پس از مدتی به سندرم گیرافتادگی شانه دچار می شوند. درد ناشی از این سندرم در انجام فعالیت های روزانه آنها اختلال ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر برنامه ترکیبی شامل ماساژ و تمرین قدرتی و کششی بر درد و عملکرد شانه زنان کاربر ویلچر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بود.
از 19 زن کاربر ویلچر، 10 نفر (%53) مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بودند و پنج نفر (2 ± 31 سال) از آنها داوطلب مشارکت در پژوهش شدند. آنها پس از امضای فرم رضایت آگاهانه، 8 هفته تحت فریکشن عرضی عضله فوق خاری و تمرین قدرتی قرار گرفتند. شاخص های ارزیابی شامل مقیاس بصری درد، شاخص درد شانه کاربران ویلچر، آزمون هاوکینز-کندی و گونیامتر بود. داده ها توسط تی وابسته مقایسه شدند.
تنها 40% از داوطلبان دوره تمرینی را تکمیل کردند و ضریب پایبندی آنها به تمرین 56% بود. با این وجود، درد شانه آنها کاهش و دامنه حرکتی مفصل گلنوهومرال آنها افزایش معنادار یافت (05/0 ≥ P).
یافته های پژوهش حاضر از این نظر حمایت می کند که ترکیب فریکشن عرضی و تمرین قدرتی می تواند درد ناشی از سندرم گیرافتادگی را در میان کاربران ویلچر کنترل کرده و عملکرد شانه این افراد را افزایش دهد. موانع جدی بر سر راه زنان کاربر ویلچر جهت مراجعه به انجمن ضایعه نخاعی، وجود دارد که ضریب پایبندی آنها را به برنامه تمرینی پایین می آورد.