امتیازات بی بدیل احکام اسلامی از منظر علامه طباطبائی

شیوع اندیشه های اومانیستی و سکولار همراه با پیشرفت های علمی و توسعه جوامع بشری، موجب شده است که عده ای، از بلوغ کامل و خودبنیادی انسان دم بزنند و در عرصه های مختلف زندگی، از جمله عرصه قانون گذاری انسان را بی نیاز از قوانین الهی بپندارند. به نظر می رسد، این نوع نگاه اولا، ناشی از جهالت بشر مدرن نسبت به حقیقت ربانی انسان، احتیاجات واقعی و آغاز و فرجام او و ثانیا، ناشی از بدبینی نسبت به دین و قوانین دینی است. ازاین رو، اگر هویت ربانی انسان و امتیازات بی بدیل قوانین اسلامی، به صورت عقلی و منطقی تبیین گردد، جاودانگی این قوانین و ضرورت التزام بشر به آنها نیز اثبات خواهد شد.
در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، سعی شده است امتیازات بی بدیل قوانین اسلامی از منظر علامه طباطبائی، که از اسلام شناسان کم نظیر معاصر است، تبیین گردد. علامه کوشیده است از طریق تبیین این امتیازات، جاودانگی قوانین اسلامی و ضرورت التزام به آنها را، به صورت برهانی و منطقی تبیین نماید. مهم ترین امتیاز بی بدیل قوانین اسلامی این است که واضع آنها، کامل مطلق و منزه از هرگونه عجز و اغراض شخصی است. چنان که مجریان و مفسران این قوانین نیز از ویژگی ها و شرایط بی بدیل برخوردارند. خداوند متعال، با شناخت همه جانبه ای که از نیازمندی های حقیقی انسان و آغاز و انجام وی دارد، جامع ترین و متقن ترین قوانین را برای رسیدن انسان به سعادت حقیقی تشریع فرموده است. توجه به پویایی و اقتضائات زمانی و مکانی، در عین پافشاری بر اصول ثابت، توجه جدی به احکام ولایی و حکومتی، برقراری تعادل میان نیازهای مادی و معنوی از مهم ترین مولفه های جامعیت و اتقان قوانین اسلامی به شمار می روند.