جنگل های مانگرو در ایران

جنگل های مانگرو ایران در سواحل و جزایر خلیج فارس و دریای عمان واقع شده اند که از خلیج گواتر در شرق (دریای عمان) شروع شده و تا خلیج نایبند در غرب خلیج فارس گسترده اند. مانگروها در ایران از دو گونه انحصاری حرا (Avicenia marina) و چندل (Rhizophora mucronata) تشکیل شده اند. مانگروها برای رشد و توسعه در محیط ویژه خود که به طور مداوم تحت تاثیر جزرومد دریا و غرقاب قرار دارد، اقدام به تولید ریشه های هوایی، بذرهای زنده زا و تغییر در آناتومی برگ کرده اند. همچنین با بسیاری از اراضی و پدیده های طبیعی که بر توسعه آنها اثر دارند، در ارتباط بوده و سازگاری دارند. مساحت هسته مرکزی جنگل های مانگرو ایران 13214/16 هکتار است که 9777/96 هکتار آن منحصر به جزیره قشم و بندر خمیر می باشد. از مجموع اراضی باتلاقی و جزرومدی، فقط 8273/5 هکتار، از اراضی مرطوب و اراضی بین جوامع جنگلی 4017 هکتار و از سایر اراضی 1000/15 هکتار قابلیت توسعه به هسته مرکزی جنگل ها را دارا هستند. بنابراین مجموع اراضی غیرجنگلی قابل توسعه 13290/3 هکتار است و مجموع اراضی هسته مرکزی جنگل های مستقر و اراضی قابل تبدیل به جنگل 26504/5 هکتار است. با توجه به سطح وسیع اراضی مذکور بدیهی است مدیریت جنگل های مانگرو در ایران بر مبنای مدیریت توسعه ای خواهد بود که با برنامه ریزی های دقیق و ارائه ویژه نامه های مدون کوتاه مدت و بلندمدت اجرا می شود.