واکاوی تاثیر باورهای کلامی بر فهم حدیث و آسیب های آن

در میان دانش های حدیثی، دانش «فقه الحدیث» از اهمیت بسزایی برخوردار است. عالمان و پژوهش گران عرصه دانش حدیث و اصول الفقه، فهم حدیث و متن را در گرو طی کردن دو مرحله می دانند: یکی معنای متن (مراد استعمالی) و دیگری فهم مقصود (مراد جدی). مرحله اول را می توان با روش و ابزار خاص خود پشت سر گذاشت؛ اما فهم مقصود گوینده تنها از طریق بهره مندی از قراین امکان پذیر است. به نظر می رسد که باورهای کلامی یکی از قراینی است که می توان از آن برای فهم مقصود بهره برد. این نوشتار درصدد تبیین چگونگی استفاده از باورهای کلامی در فهم حدیث است. همچنین تلاش می کند آسیب های این قرینه را شناسایی کند. با بررسی انجام شده روشن شد که در صورت داشتن شرایط پنج گانه، می توان به باورهای کلامی به عنوان قرینه متصل لبی برای فهم حدیث استناد کرد. شش آسیب جدی را نیز شناسایی و بررسی کرده ایم که متوجه این قرینه اند.