بررسی رابطه بین ضریب دید به آسمان و پوشش گیاهی، نمونه موردی: پارک لاله شهر تهران

ضریب دید به آسمان یکی از متغیرهایی است که در تشکیل جزایر گرمایی شهری نقش دارد و بیانگر نسبت تابش دریافتی یک صفحه مسطح به تابش تابیده از کل محیط تابنده نیم کره ایست و کمیتی بدون بعد بین صفر تا یک است و در زمین کاملا صاف به واحد میل می کند. حال آنکه مکان های دارای مانع، مانند ساختما نها و درختان، موجب کاهش SVF به طور متناسب می شوند. هدف اصلی این پژوهش بیان رابطه میان ضریب دید به آسمان و پوشش گیاهی با استفاده از دمای سطح در پارک های شهری است. در این پژوهش، مطالعه میدانی در 15 ایستگاه پارک لاله شهر تهران در 5 روز بهاری انجام شده است. تصاویر از طریق دوربین با لنز چشم ماهی استخراج و ضرایب با برنامه محاسباتی Sky View Factor Calculator و دمای سطح نیز با دماسنج 2-WT اندازه گیری شده است. در فضای درون پارک لاله همبستگی بین ضریب دید به آسمان و دمای هوا سطح معنی دار و مثبت بوده است. همچنین همبستگی بین تفاوت دمای هوا و سطح با ضریب دید به آسمان تنها در ایستگاه FL معنی دار است. سپس همبستگی بین دمای سطح و میانگین قطر تاج پوششی بررسی شد و نتایج حاکی از عدم معنی داری همبستگی بود. در نهایت مشخص شد که میزان همبستگی بین دما و اندازه برگ پوشش گیاهی در فضای درون پارک لاله معنی دار بوده است. گونه های پهن برگی چون ارغوان، چنار، سنجد، ترون و نارون و پوتوس در ترکیب با گونه های سوزن یبرگ بید مجنون، سرو شیراز، سرو نقره ای بهتر از سایر گونه ها می توانند دمای سطح را خنک نمایند. یعنی اکثر گونه هایی که در ایستگاه FL به کار رفته اند.