ارتباط بین ظرفیت تام آنتی اکسیدان با حجم های استاتیک معرف عملکرد ریوی در مردان بزرگسال مبتلا به آسم مزمن

شواهد اخیر نشان می دهند که بیماران مبتلا به آسم از ظرفیت آنتی اکسیدانی پایین تری نسبت به افراد سالم برخوردارند. با این وجود، اطلاعات محدودی در خصوص چگونگی تاثیر آن بر عملکرد ریوی در این بیماران وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین ظرفیت تام آنتی اکسیدان با شاخص های اسپیرومتری در این بیماران انجام شد.
برای این منظور، 30 مرد بزرگسال غیرفعال مبتلا به آسم با شدت خفیف تا متوسط به شیوه هدفمند وارد مطالعه شدند و نمونه های خون ناشتا با هدف اندازه گیری ظرفیت تام آنتی اکسیدان از آنها اخذ شد. همچنین شاخص های آنتروپومتریکی، ظرفیت حیاتی با فشار (FVC)، حداکثر حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول(FEV1) و نسبت FVC/FEV1 به عنوان مارکرهای اسپیرومتری معرف عملکرد ریوی نیز اندازه گیری شد. از تجزیه و تحلیل همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط بین ظرفیت تام آنتی اکسیدان با شاخص های اسپیرومتری استفاده گردید.
بر پایه یافته های آماری، ارتباط مستقیم و معنی داری بین ظرفیت تام آنتی اکسیدان با FVC (036/0=P، 48/0=r)، FEV1 (002/0=P، 73/0=r) و FVC/FEV1 (001/0=P، 77/0=r) مشاهده شد.
بر پایه این شواهد اینگونه نتیجه گیری می شود که ظرفیت تام آنتی اکسیدان یک شاخص پیشگوی مناسب برای تعیین عملکرد ریوی و شدت بیماری در مردان مبتلا به آسم است.