مدلسازی عوامل موثر بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش ایران

هدف از این پژوهش، مدلسازی عوامل موثر بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش ایران بود. جامعه آماری این پژوهش از 506 صاحب نظر، شامل 253 مدیر و 253 خبره مدیریت ورزش جمهوری اسلامی ایران تشکیل شده بود. در این تحقیق، کلیه اعضای جامعه تعیین شده به طور تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شدند. از 506 نفر جامعه مورد نظر، 407 نفر (183 مدیر و 223 خبره) پرسشنامه های این تحقیق را تکمیل نمودند و به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع پیمایشی بود که داده های آن به وسیله پرسشنامه و به روش میدانی جمع آوری شده است. ابزار جمع آوری داده های این پژوهش شامل «پرسشنامه دیمیتریوس»(2006) با پایایی823/0 برای بررسی نگرش به اشتغال زنان در ورزش و پرسشنامهای محقق ساخته با پایایی 874/0 برای تعیین عوامل موثر بر پیشرفت زنان به جایگاه های مدیریتی در ورزش جمهوری اسلامی ایران بود. برای اعتبار سنجی این دو پرسشنامه از روش روایی محتوا و روایی سازه و جهت سنجش پایایی آنها از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان داد که عوامل سازمانی، فرهنگی، تخصصی، خانوادگی و شخصیتی بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش موثرند و مدل عوامل موثر بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش ایران برازش مطلوبی دارد. همچنین، نتایج دیگر این تحقیق نشان داد که نگرش مدیران و خبرگان مدیریت ورزشی کشور به اشتغال زنان در ورزش ایران مطلوب است.