پرسش های پژوهشی در منطق کلاسیک و ضرورت بازنگری آنها در علوم انسانی

پرسش های پژوهشی یا «مطالب»، نقشی کلیدی در راهبری تحقیقات علمی دارند و ازاین‏رو، از دیرباز مورد توجه اندیشمندان بوده اند. نوشتار حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که: آیا پرسش های پژوهشی در منطق کلاسیک، پاسخ‏گوی نیازهای پژوهشی در علوم انسانی هستند؟ نویسنده ابتدا با استفاده از روش توصیفی، به توصیف پرسش های پژوهشی و تبیین جایگاه آنها در منطق کلاسیک پرداخته است و در ادامه، دیدگاه پیشینیان را با روش تحلیلی و انتقادی نقد کرده است. او سپس با توجه به کارکردهای مورد انتظار از علوم انسانی، مدلی جدید از پرسش های پژوهشی ارائه داده است. شش دستاورد علمی پژوهش حاضر به ترتیب عبارت‏اند از: (الف) در بخش توصیفی: نشان دادن (1) اختلاف منطق دانان سنتی در نوع پرسش های اصلی و فرعی و (2) در تعداد پرسش های پژوهشی و (3) در مرجع پرسش های فرعی و (4) عدم اختلاف مشرب های مختلف فلسفی در نوع نگاه به پرسش های پژوهشی؛ (ب) در بخش انتقادی: (5) اثبات ناکارآمدی نگاه سنتی در حوزه علوم انسانی، و (ج) در بخش تحلیلی: (6) ارائه مدلی جدید برای پرسش های پژوهشی و ترتیب آنها.