بررسی ارتباط بین تغییرات قدرت عضلانی و نوسانات پاسچر سالمندان پس از 8 هفته تمرینات آبی: یک کارآزمایی بالینی

تحقیقات پیشین حاکی از آن است که بهبود قدرت در عضلات اندام تحتانی، نقش مهمی در پیشگیری از زمین خوردن سالمندان دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین تغییرات قدرت در عضلات اندام تحتانی و توانایی کنترل پاسچر سالمندان پس از یک دوره تمرینات آبی می باشد.
در این کارآزمایی بالینی، تعداد 30 نفر از مردان سالمند به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل (به ترتیب با میانگین سنی 4/65 و 6/63 سال، قد 3/169 و 8/168 سانتی متر و وزن 8/70 و 9/70 کیلوگرم) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته در یک برنامه تمرینات آبی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نمی کردند. شاخص های نوسان پاسچر و قدرت عضلانی آزمودنی ها قبل و بعد از برنامه تمرینی به ترتیب با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس و دستگاه دینامومتر دستی مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت از آزمون همبستگی پیرسون به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از تحقیق استفاده شد (05/0≥P).
نتایج این تحقیق نشان داد که متعاقب 8 هفته تمرینات آبی، بین تغییرات صورت گرفته در قدرت عضلات پلانتار فلکسور و توانایی کنترل پاسچر سالمندان ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0>P)؛ این در حالی است که ارتباط مذکور در مورد سایر عضلات مورد بررسی معنی دار نبود (05/0استنتاج: به نظر می رسد که افزایش قدرت در عضلات پلانتارفلکسور نقش مهم تری در بهبود توانایی کنترل پاسچر سالمندان در مقایسه با سایر عضلات اندام تحتانی داشته باشد. بر همین اساس توصیه می شود که در برنامه ریزی های تمرینی جهت بهبود تعادل سالمندان، نقش ویژه ی عضلات خلفی ساق بیش تر مورد توجه قرار گیرد.