تاثیر ژن های مقاومت انتقال یافته از نخودفرنگی (Pisum sativum) به کلزا (Brassica napus) علیه بیماری پوسیدگی اسکروتینیائی ساقه (Sclerotinia scleritiorum)

یکی از بیماری های مخرب کلزا در دنیا، پوسیدگی اسکروتینیائی ساقه ناشی از قارچ (Sclerotinia scleritiorum) است. اطلاعات کمی در مورد مقاومت به این بیماری در دست است. در این تحقیق، تاثیر سه ژن مربوط به مقاومت به بیماری که از گیاه نخودفرنگی منشا گرفته و به کلزا منتقل شده اند علیه بیماری پوسیدگی ساقه با استفاده از سه ترانس ژن (Transgene) PR10.1، Chitinase و DRR206 در قالب دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول سه ترانس ژن از رقم کلزای حامل آن ها (رقم Westar) به چهار رقم تجاری MillenniUM 03، Apollo، Sentry و OAC Triton منتقل شدند تا تاثیر پس زمینه های مختلف ژنتیکی پاسخ به بیماری بررسی شود. این کار از طریق تلاقی ارقام تجاری با لاین های تراریخته، و به دنبال آن تلاقی های برگشتی با ارقام تجاری انجام شد. در آزمایش دوم، ایده تجمیع دو به دوی ترانس ژن های سه گانه آزمون شد. برای این منظور تلاقی معمولی بین لاین های تراریخته Westar برای ترکیب های مختلف بین ترانس ژن ها انجام شد. برای غربالگری گلخانه ای بیماری از سه روش آزمون ساقه، مایه زنی دمبرگ و سنجش برگ استفاده شد. بر اساس نتایج آزمون های غربالگری، در آزمایش اول بهترین کاهش بیماری در ترکیب ترانس ژن PR10.1 در ارقام Sentry و Apollo مشاهده شد و در آزمایش دوم ترکیب PR10.1×DRR206 بهترین میانگین را داشت. در مجموع ترانس ژن PR10.1 بهترین عملکرد را در کاهش بیماری داشت. لاین های نویدبخش فوق الذکر را می توان در شرایط مزرعه ای نیز آزمون کرد تا در صورت تائید، به ثبت و تجاری سازی آنها منتهی می شود