سنجش کیفیت محیط اجتماعی و فیزیکی محلات مسکونی با رویکرد رضایتمندی سکونتی، مطالعه موردی: شهر رشت

سنجش کیفیت سکونتی به عنوان بخش مهمی از کیفیت زندگی، به مثابه ابزاری برای ارزیابی سیاستگذاری ها و برنامه ریزی های شهری است تا زمینه ای برای اقدامات آینده فراهم آورد. بنابراین این پژوهش بر کیفیت محیط اجتماعی و فیزیکی محلات مسکونی شهر رشت متمرکز شده که با استفاده از رویکرد رضایتمندی سکونتی در قالب تکمیل پرسشنامه میدانی، به روش توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی انجام گرفته است.
پایایی پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شده و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری همچون تحلیل مسیر و آزمون T تک نمونه ای تحلیل شده اند. بر اساس نتایج حاصل، در محیط اجتماعی، شاخص های مسئولیت در قبال سرزندگی محله و اعتماد به کسبه در بهترین شرایط و شاخص های حقوق کودکان، حقوق حیوانات و تمایل به ماندن در محله در صورت کسب شرایط اقتصادی بهتر، در سطح نامطلوب قرار گرفته اند و در محیط فیزیکی، شاخص های نظافت معابر محله و نظافت مردم در محله در مطلوبترین وضعیت و شاخص های کیفیت مبلمان شهری در محله، وجود درختان و سایه آنها، ایمنی مربوط به تردد اتومبیل، آسفالت و سنگفرش معابر و زیبایی نمای ساختمان ها پایین تر از سطح متوسط کیفیت قرار گرفته اند. به طورکلی، ساکنین از محیط اجتماعی راضی اما از محیط فیزیکی ناراضی بوده اند. هم چنین در محیط اجتماعی، شاخص های حقوق کودکان در محله و برآوردن انتظارات توسط محله و در محیط فیزیکی، شاخص های نظافت مردم در محله و زیبایی نمای ساختمان ها بیشترین تاثیر را بر رضایت ساکنین دارند و به طورکلی از نظر ساکنین، اهمیت محیط اجتماعی و محیط فیزیکی تقریبا برابر است.