اثر امگا-3 بر سطوح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان چاق غیرورزشکار

افزایش سطح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن خون از عوامل زمینه ساز بیماری های قلبی عروقی می باشد. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه ی اثر مکمل گیری کوتاه مدت امگا-3 بر سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان چاق غیرورزشکار بود.
در یک مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون، 20 زن چاق غیرورزشکار با نمایه ی توده ی بدنی برابر و یا بیشتر از 30 کیلوگرم بر مترمربع به عنوان آزمودنی شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه مصرف دارونما و مصرف مکمل امگا-3 تقسیم شدند. مصرف مکمل امگا-3 به صورت خوراکی؛ سه کپسول (هر کپسول محتوی 3000 میلی گرم) در روز و به مدت یک هفته انجام شد. مداخله ی تمرینی شامل یک جلسه تمرین مقاومتی ایستگاهی در نه ایستگاه و با شدت 40 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. نمونه های خون وریدی در دو مرحله ی قبل و بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی مقاومتی جمع آوری شدند. سطوح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند (05/0>p).
بین دو گروه در مرحله ی پس آزمون، تفاوت معنی داری به لحاظ مقادیر هموسیستئین (0001/0=p) و فیبرینوژن (0001/0=p) وجود داشت. گروه مکمل امگا-3 افزایش کمتری در مقادیر متغیرهای تحقیق نشان داد.
نتیجه گیری می شود که مصرف کوتاه مدت مکمل امگا-3 احتمالا می تواند در جلوگیری از افزایش سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان چاق غیرورزشکار، مفید باشد.