بررسی کنش گفتاری امنیتی کردن «انقلاب اسلامی» توسط روسای جمهور ایالات متحده استاد گروه روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی (نویسنده مسئول)

مفهوم «امنیتی کردن» یکی از اجزا و انگاره های اصلی مکاتب «کپنهاگ» و «پاریس» می باشد. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال اصلی که «اقدامات ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی را با کدام یک از نظریات امنیتی بهتر می توان تبیین یا فهم نمود؟» این فرضیه ارائه می گردد که «ابزارهای غیرعادی نظیر پیگیری سیاست، تحریم اقتصادی، تهاجم نظامی به خاک ایران، رویارویی دریایی در خلیج فارس و... که ایالات متحده آن را در مواجهه با «جمهوری اسلامی» به کار می گیرد، به واسطه «امنیتی کردن» «انقلاب اسلامی» توسط روسای جمهور مختلف ایالات متحده می باشد». بنابراین نظریه «امنیتی کردن» به کار گرفته می شود، زیرا در «امنیتی کردن(متاثر از مکتب کپنهاگ)»، بازیگر امنیتی کننده (روسای جمهور ایالات متحده)، موضوع امنیتی(انقلاب اسلامی) را تهدیدی برای بقای یک مرجع (ملت یا امنیت ملی ایالات متحده و...) تعریف می نمایند که حق بقا دارند. در بقا، نقطه ای بدون بازگشت وجود دارد که نشان می دهد برای عمل کردن خیلی دیر شده است، لذا نمی توان این موضوع را به سیاست عادی محول کرد. به این دلیل بخش امنیتی کننده به منظور بقای مرجع، از ابزارهای غیرعادی (پیگیری سیاست تغییر نظام و...) استفاده می نماید. ابزارهایی که در شرایط عادی غیرقابل توجیه هستند و مشروع قلمداد نمی شوند و با امنیتی کردن «انقلاب اسلامی»، ملت ایالات متحده و حتی جهان غرب متقاعد می گردند که به کارگیری چنین ابزارهای غیرعادی و اتخاذ چنین اقداماتی را تحمل نمایند.
کلیدواژه: مکتب کپنهاگ، امنیتی کردن، کنش گفتاری، بازیگران امنیتی کننده، ابزارهای غیرعادی، انقلاب اسلامی.