تاثیر دو ماه تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر سطوح پلاسمایی IL-6، IL-10 و BDNF زنان 60- 65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک

افزایش سن، عوامل التهابی و سندرم متابولیک از عوامل موثر در کاهش بیان (BDNF، Brain-Derived Neurotrophic Factor) می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و مصرف کورکومین زردچوبه بر سطوح پلاسمایی IL-6، IL-10 و BDNF زنان 60-65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک می باشد.
44 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به گروه مکمل+تمرین، تمرین، مکمل و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین+مکمل و گروه تمرین، هفته اول سه ست 10 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 65 تا 75 درصد از ضربان قلب ذخیره ای تمرینات خود را توسط تردمیل انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی ها خونگیری شد. سطوح پلاسمایی IL-6، IL-10 و BDNF به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، تی جفتی استفاده گردید سطح معنی داری 05/0≥P در نظر گرفته شد.
میزان سطوح BDNF و IL-10 پس از دو ماه تمرین هوازی در سه گروه تجربی نسبت به پیش آزمون افزایش معنی داری یافتند (05/0≥P) همچنین کاهش معنی داری در IL-6 هر سه گروه تجربی مشاهده گردید (05/0≥P).
در اثر هشت هفته اعمال مداخله میزان سطوح پلاسمایی BDNF افزایش یافت. این تغییرات احتمالا در ارتباط با افزایش IL-10 و کاهش IL-6 می باشد.