اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب-بدنی در مردان دارای اضافه وزن

لپتین، به عنوان یک مکانیزم هشدار دهنده در تنظیم متابولیسم سلولی، محتوای چربی بدن و بیماری های سندرم متابولیک عمل می کند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن بود.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 20 نفر از دانشجویان با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30kg/m2 ، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی، به مدت دوازده هفته و هر هفته 3 جلسه، با شدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، انسولین گلوکز، مقاومت به انسولین و شاخص های ترکیب بدنی محاسبه شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t در سطح معناداری 05/0> P تجزیه و تحلیل شدند.

دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت، موجب کاهش معنادار سطوح سرمی لپتین پلاسما (0002/0P=)، انسولین (003/0P=)، مقاومت به انسولین (0001/0P=) و گلوکز (013/0P=) در گروه تجربی نسبت به کنترل شد. همچنین، وزن بدن (008/0P=)، درصد چربی (001/0P=)، شاخص توده بدن (03/0P=) و نسبت دور کمر به دور لگن (02/0P=) نیز بین دو گروه کاهش معناداری را به همراه داشت (05/0>P).

به نظر می رسد دوازده هفته تمرین تناوبی پرشدت، اثر مثبتی بر کاهش سطح لپتین و برخی از شاخص های آنتروپومتریک مرتبط با اضافه وزن داشته باشد.