حریم خصوصی شهروندان در نظام اسلامی از منظر فقه جعفری

حریم خصوصی شهروندان و گستره ای که در آن از هر گونه بازخواست و کیفر حقوقی آزاد بوده و تصمیم گیری و نظارت بر آن منحصر به اوست، در فقه جعفری مورد احترام بوده و نقض و پایمال نمودن آن در گزاره های مختلفی، ممنوع گردیده است. البته گسترهء این ممنوعیت، در نظام اسلامی چندان هویدا نیست. به جهت آنکه تحقیقی موسع و یکپارچه در این باره صورت نگرفته است! از این رو پرسش از حریم خصوصی و شخصی به عنوان یکی از بنیادی ترین حقوق فردی در نظام اسلامی، مساله ای است که نیازمند کاویدن تا مرحله پاسخی درخور است (مسئله). حفظ مصالح و امنیت نظام اسلامی با ایجاد عنوان ثانوی و در سایه حقوق عمومی بر دخالت و نظارت در برخی مراتب حریم شخصی و خصوصی شهروندان، مشروعیت می بخشد (فرضیه). این مقاله با هدف شناخت حدود و ثغور ادله حریم خصوصی و مبانی اداره دولت و حکومت انجام شده (هدف) و نیل به این مقصد در سایه توصیف و تحلیل گزاره های فقهی با گرد آوری داده های کتابخانه میسر است (روش) که نتیجه آن، تبیین گسترهء حریم خصوصی شهروندان در نظام اسلامی از منظر فقه جعفری است. (یافته)