تاثیر عصاره هیدروالکلی شکر تیغال Echinops cephalotes L.)) بر میزان بیان mRNA ژن های فاکتورهای التهابی در سلول های THP-1 و سلول های کندروسیت به عنوان مدلی مشابه سلول های مونوسیت / ماکروفاژ و سلول های غضروف انسانی مبتلا به استئوآرتریت

بیماری استئوآرتریت یکی از مهم ترین علل معلولیت جسمی در جهان می باشد. با توجه به عوارض درمان های رایج (کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی) این بیماری، توسعه درمان های جدید ضروری است.
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر عصاره گیاه شکرتیغال (Echinops cephalotes L.) بر بیومارکرهایی التهابی اصلی در استئوآرتریت می باشد.
عصاره الکلی گیاه شکرتیغال، ایبوپروفن و بتامتازون جهت بررسی اثر آنها بر بیومارکرهای التهابی فراهم شدند. از سلول های THP-1 و سلول های کندروسیت به عنوان مدلی شبیه به سلول های مونوسیت/ماکروفاژ و سلول های غضروف انسانی مبتلا به استئوآرتریت استفاده شد. به منظور افزایش سطح بیان سایتوکین ها، هر دو نوع سلول با لیپوپلی ساکارید (LPS) تیمار شدند. پس از جداسازیRNA و تهیهcDNA ،RT_PCR & PCR انجام شد و سپس با استفاده از روشReal Time- PCR میزان بیان ژن -های موردنظر بررسی شد.
عصاره گیاه شکرتیغال منجر به کاهش بیان mRNA اغلب ژن های پیش التهابی در سلول های تحریک شده توسط LPS شد. همچنین، این عصاره باعث کاهش تولید NO و پروستاگلندینE2 در سلول های مونوست/ماکروفاژ شد. در مقایسه با اثرات ایبوپروفن و بتامتازون بر کاهش فاکتورهای التهابی، عصاره هیدروالکلی شکرتیغال اثر کمتری داشت.
از عصاره گیاه شکرتیغال می توان به عنوان مکمل درمانی برای کاهش دوز کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی در درمان استئوآرتریت استفاده کرد.