بررسی اثر ضد باکتریایی دهانشویه ستیل پیریدینیوم کلراید و عصاره های الکلی گیاه بادرنجبویه ((Melissa officinalis L. بر روی استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوئیس

استرپتوکوکوس سانگوئیس و موتانس عامل عفونت های دندانی می باشند. با توجه به اثر سوء ناشی از مصرف دهانشویه های شیمیایی، هدف از بررسی حاضر تعیین اثرات ضد باکتریایی دهانشویه ستیل پیریدینیوم کلراید و عصاره های الکلی گیاه بادرنجبویه بر رشد این باکتری ها می باشد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، برگ های گیاه بادرنجبویه پس از جمع آوری، با روش پرکولاسیون عصاره گیری شد. روش انتشار در چاهک، تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی و کشندگی باکتری برای تعیین اثرات ضد باکتریایی عصاره الکلی گیاه و دهانشویه در غلظت های 250، 125، 5/62، 25/31، 62/15، 81/7، 9/3، 95/1، 97/0 و 48/0 میلی گرم بر میلی لیتر به کار رفت. تحلیل آماری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.
بیشترین اثر ضد باکتریایی عصاره های اتانولی و متانولی بادرنجبویه و دهانشویه بر روی استرپتوکوکوس موتانس و سانگوئیس در غلظت 250 میلی گرم بر میلی لیتر بود و کمترین غلظت مهار کنندگی بر استرپتوکوکوس موتانس به ترتیب 9/3، 25/31 و 62/15 و بر استرپتوکوکوس سانگوئیس 25/31، 62/15 و 25/31 میلی گرم بر میلی لیتر بودند. حداقل غلظت کشندگی عصاره های بادرنجبویه و دهانشویه بر استرپتوکوکوس موتانس به ترتیب 125، 5/62 و 25/31 و بر سانگوئیس به ترتیب 5/62، 5/31 و 5/62 میلی گرم بر میلی لیتر بودند. بین بالا رفتن میزان غلظت عصاره و مهار رشد باکتری، همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد (001/0>p).
به نظر می رسد از عصاره بادرنجبویه می توان مانند دهانشویه به عنوان یک ماده ضدعفونی کننده دهان و دندان استفاده نمود، هر چند آزمایشات درون تنی و اثبات نداشتن اثر سوء بر بدن انسان، جهت تولید این نوع از دهانشویه های گیاهی لازم است.