تاثیر عوامل دموگرافیک بر رفتار عبور غیرمجاز عابران پیاده در محدوده پل عابر پیاده

یکی از راهکار های پیشنهادی به منظور بهبود ایمنی عابران پیاده در موقع عبور عرضی از راه ها، احداث پل های عابر پیاده می باشد. در کنار هزینه های ناشی از احداث پل های عابر پیاده همواره این چالش وجود داشته است که آیا عابران پیاده از این روگذر ها استفاده خواهند کرد یا خیر. هدف از این مطالعه، بررسی رفتار غیرمجاز عابران پیاده در مواجهه با پل های عابر پیاده و دستیابی به راهکار های مفید در جهت ارتقای ایمنی عابران پیاده از طریق بهره وری بیشتر از این پل ها بوده است.
نوع پژوهش، کاربردی و روش آن از نظر گردآوری داده ها، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، عابران پیاده در دو شهر اصفهان و یزد بوده اند. در همین راستا، 392 نفر به عنوان نمونه آماری و به صورت تصادفی موردمصاحبه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش نامه ای پژوهشگرساخته است که با استفاده از نظر خبرگان، تعیین اعتبار شد و پایایی آن به کمک ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس و رگرسیون لجستیک استفاده شد.
نتایج بررسی تاثیر متغیرهای دموگرافیک بر پنج عامل بررسی شده عدم استفاده از پل های روگذر عابر پیاده نشان داد که متغیرهای دموگرافیکی مالکیت خودرو، جنسیت، سن، هدف سفر و میزان آشنایی با حوزه حمل ونقل، هرکدام در یک و یا چند مورد از این عوامل موثر بوده اند. این تحلیل نشان داد که صرفه جوئی در زمان عبور و اشکالات مختلف در پل های عابر پیاده موجود، مهم ترین عوامل عدم استفاده از آن ها توسط عابران پیاده بوده اند.