مقایسه ی وضعیت سلامت دهان و شاخص پلاک دندانی در کودکان مبتلا به بیش فعالی- کم توجهی درمان شده و درمان نشده در مقایسه با کودکان سالم

اختلال بیش فعالی- کم توجهی ADHD (Attention-Deficit/ Hyperactivity Disorder)، یک الگوی پایدار کم توجهی، پرفعالیتی و تکانش گری است و یکی از شایع ترین مشکلات سلامت روانی در دوران کودکی می باشد که 12تا 15 درصد کودکان سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان پوسیدگی دندانی و وضعیت بهداشت دهان و دندان در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- کم توجهی در مقایسه با کودکان سالم بود که اهمیت اقدامات پیشگیرانه را در حفظ سلامت دهان و دندان کودکان مبتلا، روشن می ساخت.
در این مطالعه ی مورد- شاهدی از نوع مقطعی، 33 کودک مبتلا به ADHD درمان شده، 32 کودک مبتلا به ADHD درمان نشده و 37 کودک سالم 7 تا 12 ساله، از نظر شاخص های dmft (دندان های شیری)، DMFT (دندان های دائمی) و PI (پلاک دندانی) معاینه شدند. کودکان سالم از لحاظ سن و جنس با کودکان مبتلا، همسان گردیده و با آزمون های آنالیز یک طرفه و کای اسکوئر با نرم افزار SPSS نسخه ی 18، آنالیز شده و داده هایی که p value < 0/05 بودند، معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین شاخص DMFT (p value = 0/97) و PI (p value = 0/48) در کودکان بیش فعال، اختلاف معنی داری با گروه شاهد نداشت، ولی میانگین شاخص dmft در گروه شاهد، بطور معنی داری کمتر از دو گروه مبتلا به ADHD به دست آمد (p value = 0/04).
کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- کم توجهی، به دلیل علائمی مثل کم توجهی و تکانش گری، توانایی لازم برای انجام فعالیت های منظم مانند مسواک زدن را ندارند، به همین دلیل پوسیدگی دندان های شیری بیشتری را نسبت به کودکان عادی تجربه می کنند؛ اما در محدوده ی سنی مطالعه ی حاضر، به دلیل اینکه فرصت کافی برای پوسیدگی دندان های دائمی وجود نداشت، تفاوتی در میانگین شاخص DMFT دیده نشد. همچنین پلاک دندانی (PI) در کودکان بیش فعال، بیش از کودکان عادی به دست نیامد.