الزامات توسعه شهر از درون، مورد مطالعاتی: شهر بروجرد

گستردگی کالبدی و گسیختگی اجتماعی، بر فرم شهری بسیاری از شهرهای غربی کشور نمایان است. گستردگی کالبدی شهرها، در سال های اخیر، می تواند ناشی از رشد طبیعی جمعیت، مهاجرت روستاییان به شهر و تمرکز گرایی جمعیت و فعالیت و به طور کلی، به بهانه تامین نیاز مسکن و پیش بینی اراضی مسکونی باشد. اما گسیختگی کالبدی می تواند به سبب شرایط اکولوژی اجتماعی شهر و یا موقع و مقر جغرافیایی مکان باشد، که از تبعات هر دو؛ تعدی به اراضی کشاورزی و باغات حاشیه شهر و نابودی چشم اندازهای طبیعی شهر و مهم تر از همه غفلت از نواحی درونی شهرها و به تبع آن فرسودگی و افت شهری می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی بافت فرسوده مرکزی شهر بروجرد از نظر داشتن ظرفیت های توسعه درونی و همچنین بررسی بستر اجتماعی- اقتصادی و غیره این شهر، در جهت توسعه از درون می باشد. این پژوهش از جمله پژوهش های ارزیابی- تحلیلی است. نوع داده ها، کمی- کیفی و شیوه گردآوری آن ها، کتابخانه ای- میدانی بوده است. برای ظرفیت سنجی فضایی از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و در راستای محیط سنجی با بهره گیری از پرسش نامه متخصصین (پانل دلفی) از نقطه نظر زیست محیطی، اجتماعی- اقتصادی و کالبدی تحلیل و ارزیابی شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که با توجه به وجود زمین های خالی و فضاهای ناکارآمد و حضور برخی از صنایع مزاحم و وجود شرایط زیست محیطی، اجتماعی- اقتصادی و غیره بافت فرسوده بخش مرکزی شهر بروجرد امکان توسعه از درون را دارد و می توان با بهره گیری از فضاهای نام برده شده، تراکم ساختمانی و در نتیجه تراکم جمعیتی را در محله ها دارای پتانسیل توسعه از درون تعدیل نمود و در بهره گیری عرصه های آزاد شده از فضاهای ناکارآمد و زیرساخت های موجود، استفاده حداکثری از فضاهای شهر بروجرد شود.