تاثیر باکتری های محرک رشد گیاه و قارچ های میکوریزی بر خصوصیات ریشه گندم در سطوح مختلف کود شیمیایی فسفری

شناختسیستم ریشهبهعنواننیمهپنهانگیاهازاهمیتویژه ایبرخورداراست و گسترش مناسبآن یکیازعواملتاثیرگذاردرتولیدگیاهان زراعیمی باشد. رشدوگسترشریشهدر خاکازاهمیتویژه ایدرتولید گندم می باشد،زیراارتباطگیاهباآبوعناصرغذاییموردنیازو جذبآن هابهطورعمدهازطریقریشهصورت می گیرد. بدین منظور آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1394 اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل رقم گندم در دو سطح (کراس سبلان و ساجی) و منابع کودی در هشت سطح شامل: 1- عدم مصرف کود شیمیایی فسفر، 2- 100 درصد کود شیمیایی فسفر، 3-ا Pseudomonas putida (strain 168)، 4- Funeliformis mosseae، 5- P.putida + F.mosseae، 6- P.putidaا+F.mosseae +50 درصد کود شیمیایی فسفر، 7- P.putida +50 درصد کود شیمیایی فسفر و 8- F.mosseae +50 درصد کود شیمیایی فسفر بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که منابع کودی اثر مثبت و معنی داری بر سیستم ریشه دهی گندم داشت و موجب افزایش معنی دار تعداد ریشه های بذری، گره ای، زیر گره ای، طول ریشه های بذری، گره ای، زیر گره ای، حجم ریشه، طول مخصوص ریشه، تراکم طول ریشه، حجم مخصوص ریشه، تراکم حجم ریشه و چگالی سطح ریشه گردید. در این مطالعه رقم ساجی در F.mosseae +50 درصد کود شیمیایی فسفر دارای بیشترین تعداد و طول ریشه ها (3/13 و 2/397 سانتی متر)، تراکم طول ریشه (75/0 سانتی متر طول ریشه بر سانتی متر مکعب خاک)، سطح ریشه (3/150 سانتی متر مربع)، تراکم حجم ریشه (010/0 گرم وزن تر ریشه بر سانتی متر مکعب حجم خاک) و چگالی سطح ریشه (7/166 سانتی متر مربع بر گرم) و رقم کراس سبلان و تیمار شاهد (عدم مصرف منابع کودی) نیز دارای کمترین خصوصیات ریشه بودند.