بررسی اثر مواد پر کننده ی حفره ی دسترسی پیچ اباتمنت و سمان و گیر روکش های متکی بر ایمپلنت های سمان شونده

پروتزهای متکی بر ایمپلنت، می توانند پیچ شونده یا سمان شونده باشند. استفاده از سمان های دائمی که در روکش ها به صورت متداول استفاده می شود، در پروتزهای متکی بر ایمپلنت توصیه نمی شود. این سمان ها بسیار قوی هستند و امکان جداسازی پروتز، به راحتی امکان پذیر نمی باشد. با استفاده از سمان های موقت، نه تنها شکست های سمان دائم، حذف می شوند، بلکه پروتز در موارد نیاز، قابل جداسازی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مواد پرکننده ی فضای پیچ و سمان در گیر روکش های ایمپلنت بود. در این مطالعه ی آزمایشگاهی، 5 اباتمنت زاویه دار (15 درجه) بر روی آنالوگ، پیچانده شده و 10 روکش برای هر یک از آنها ساخته شد. چهار ماده ی پرکننده، Coltosol، کامپوزیت رزین، نوار تفلون و سیلیکون، برای پر کردن حفره ی دسترسی استفاده گردید و یکی از اباتمنت ها خالی گذاشته شد (تنها پیچ آن پوشانده شد). دو سمان موقت (Temb Bond و Temp Bond NE) برای سمان روکش ها استفاده گردید. نیروی مورد نیاز برای جداسازی روکش ها با Universal testing machine با سرعت 5 میلی متر در دقیقه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (α = 0/05). در تمام نمونه ها، نیروی مورد نیاز برای جدا کردن روکش های ریختگی از پایه ی ایمپلنت در گروه Temp Bond NE بالاتر و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (p value = 0/007). علاوه بر این، تفاوت میان مواد پرکننده ی حفره ی دسترسی از لحاظ آماری معنی دار بود (p value < 0/001). از این رو در هر گروه شامل Clotosol، گروه فاقد ماده ی پر کننده، کامپوزیت رزین، تفلون و سیلیکون تراکمی، با روند صعودی به ترتیب بالاترین میزان نیروی جداسازی را نشان می دهند. گیر روکش های متکی بر ایمپلنت، تحت تاثیر انواع مواد پرکننده، حفره های دسترسی و سمان های مورد استفاده می باشد.