الگوی راه رفتن بر اساس سینرژی عضلانی با رویکرد ارزیابی، تشخیص و بازتوانی: مروری سیستماتیک

به منظور اجرای فعالیت هایی از قبیل راه رفتن مفاصل و عضلات توسط سیستم عصبی به صورت هماهنگ به کار گرفته می شوند. همچنین به هنگام اجرای حرکات، تغییرات محیطی نیز افزوده می شود که سبب پیچیدگی بیشتر کنترل حرکت و عدم درک الگویی جامع می گردد. از این رو، سینرژی عضلانی تلاش دارد کنترل حرکاتی از قبیل راه رفتن را به گونه ای تشریح کند که بتوان یافته های آن را مانند یک الگو به تمامی شرایط مشابه تعمیم داد. لذا هدف مطالعه حاضر، مروری بر پژوهش های انجام شده در خصوص الگوی راه رفتن از منظر سینرژی عضلانی با رویکرد ارزیابی، تشخیص و بازتوانی بود.
جستجوی مقالات مرتبط در بانک های اطلاعاتی مانند Science Direct، Pubmed، Springer، Elsevier، SID و Google Scholar  بر اساس معیارهای تحقیق، تعداد 13 مقاله از بین 136 مقاله انتخاب شد.
یافته ها نشان داد CNS با ساده سازی حرکت، اجرای آن را تسهیل می کند بدین منظور CNS برای اجرای راه رفتن به 5 ماژول نیاز دارد این الگو به حدی پایدار است که حتی تفاوتی بین جوان و سالمند و یا در سرعت های مختلف وجود ندارد و تنها الگوی زمانی به دلیل تغییرات نیازهای بیومکانیکی اندکی شیفت پیدا می کند اما در شرایط پاتولوژی، هم تعداد ماژول ها و هم الگوی زمانی آن ها تغییر می کند.
با توجه به نتایج تحقیقات انجام شده، به نظر می رسد الگوی پایه سینرژی در راه رفتن در شرایط مختلف پایدار می باشد و بر اساس این پایداری و ثبات، می توان از آن به منظور ارزیابی الگوی حرکتی راه رفتن در افراد سالم و بیمار در هر دو بازتوانی و تشخیص استفاده کرد.