اثر شش هفته تمرین مقاومتی بر عملکرد پروتئازوم و روند اتوفاژی عضلانی موش های مبتلا به کاشکسی ناشی از سرطانا ناشی از سرطان

ضعف عضلانی که ناشی از بیماری سرطان باشد کاشکسی نامیده می شود. علت ایجاد کاشکسی، تغییر در تجزیه پروتئین می باشد و سیستم های پروتئازوم-یوبیکوتین و اتوفاژی-لیزوزم مهم ترین سیستم های تجزیه پروتئین می باشند. تمرین مقاومتی، یکی از بهترین محرک ها جهت هایپرتروفی می باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر عملکرد پروتئازوم عضلانی موش های مبتلا به کاشکسی ناشی از سرطان بوده است. این مطالعه روی 12 سر موش BALB/c (سن 6 هفته) انجام شد و تومور CT-26 به این موش ها پیوند زده شد. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی 6 هفته تمرینات فزاینده مقاومتی انجام دادند و گروه کنترل بدون مداخله ای در قفس ها نگهداری شدند. عملکرد پروتئازوم به روش سوبسترای فلوروژنیک و پروتئین های LC3B و P62 به وسترن بلات ارزیابی شد. داده ها با استفاده از t-test مستقل (05/0=p) و توسط نرم افزار (7)Prism مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. در میزان عملکرد پروتئازوم (13/0=p)، LC3BII/LC3BI (63/0=p)، وزن عضله دوقلو (24/0=p) و حجم تومور  CT-26 (13/0=p) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما میزان p62 در گروه تمرین مقاومتی کاهش معنی دار داشته است (032/0=p). هرچند روند اتوفاژی توسط تمرین مقاومتی در بخش تخریب محموله بهبود یافت اما احتمالا حضور تومور مانع از پاسخ عضله اسکلتی نسبت به تمرین مقاومتی شده است و یا این نوع تمرین مقاومتی مداخله مناسبی جهت درمان عضلات کاشکسی شده، نمی باشد. جهت درمان کاشکسی از طریق تمرین مقاومتی احتمالا باید با مداخلات دیگر ترکیب شود و یا از روش ها دیگر تمرین مقاومتی بهره جست.