پیش بینی رضایت زناشویی براساس تاب آوری و سلامت روانی در سالمندان

رضایت زناشویی یکی از شاخص های سلامتی و رفاه در همه گروه های سنی است؛ با این وجود عوامل تعیین کننده رضایت زناشویی در سالمندان مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر پیش بینی رضایت زناشوئی بر اساس تاب آوری و سلامت روانی در سالمندان شهر کاشان بود.
این مطالعه به شیوه توصیفی- هم بستگی روی 400  نمونه سالمند تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهرستان کاشان در سال 1394 انجام گرفت. نمونه گیری به روش خوشه ایچند مرحله ای انجام شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رضایت زناشویی انریچ، مقیاس تاب آوری کونور دیویدسون و پرسش نامه سلامت عمومی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و رگرسیون خطی مدل گام به گام در نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version 16 انجام شد.
نتایج تحلیلی نشان داد تاب آوری (80/0=β ، 001/>p) و سلامت روان (14/0- =β ، 001/>p) پیش بینی کننده رضایت زناشویی بودند. این متغیرها مشترکا تبیین کننده 78 درصد واریانس رضایی زناشویی سالمندان بودند (001/0>P).
مطالعه نشان داد تاب آوری و سلامت روان ارتباط تنگاتنگی با رضایت زناشویی در سالمندان دارد. از این رو می توان با انجام مداخلات آموزشی در زمینه افزایش تاب آوری و ارتقاء سلامت روان سالمند به بهبود وضعیت رضایت زناشویی و داشتن یک سالمندی موفق کمک نمود.