پیش بینی خودپنداشت از طریق پنج عامل بزرگ شخصیت و منزلت های هویت در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودپنداشت از طریق پنج عامل بزرگ شخصیت و منزلت های هویت انجام شد. تعداد 180 نفر از دانشجویان (90 پسر -90 دختر) دانشگاه تهران با دامنه سنی 20 تا 30 سال و سطح تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشد به صورت نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های پنج عامل بزرگ شخصیت نئو  (NEO-FFI)، مقیاس عینی بسط یافته حالات هویت ایگو و مقیاس خودپنداشت راجرز استفاده شد. اطلاعات بدست آمده از این مقیاس ها با روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون  همزمان مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رابطه بین عامل های شخصیتی روان رنجوری و وظیفه شناسی و همچنین وضعیت اکتساب هویت با خودپنداشت معنی دار بوده و این عوامل قادر به پیش بینی وضعیت خودپنداشت هستند. سایر عوامل شخصیتی و وضعیت های هویت با خودپنداشت رابطه معناداری نداشتند. بر همین اساس می توان بیان کرد، زمانی که فرد از نظر سلامت روان که عامل روان رنجوری نمایانگر آن است در زندگی در طیف بهنجار قرار ندارد، تصویر و ارزیابی مناسبی هم در قالب خودپنداشت از خود نداشته و چرخه ی معیوبی که در آن، این دو عامل تقویت کننده ی یکدیگر هستند، شکل می گیرد.