تاثیر القاء همدلی شناختی و عاطفی بر رفتارهای آشکار تعارض در زوجین و ادراک آن ها از نتیجه تعارض

هدف پژوهش بررسی تاثیر القاء همدلی شناختی و عاطفی بر رفتارهای آشکار تعارض در زوجین و ادراک آن ها از نتیجه ی تعارض بود. طرح پژوهش از نوع آزمایشی و نمونه شامل 48 زوج بود که به دلیل تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره ی سطح شهر اصفهان مراجعه کرده بودند و بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. زوجینی که حاضر به همکاری در پژوهش شدند به طور تصادفی در گروه های آزمایشی (همدلی شناختی و همدلی عاطفی) و گواه قرار داده شدند. ابزارهای مورداستفاده، تکلیف نوشتاری بیستون و همکاران، شاخص واکنش بین شخصی و پرسشنامه ی شبکه ی روابط بود. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره حاکی از آن بود که القاء همدلی شناختی "تشدید تعارض" را کاهش و "گوش دادن" را افزایش می دهد (0/01>P)؛ اما القاء همدلی عاطفی اثری بر متغیرها ندارد. به منظور پیش بینی رفتارهای آشکار تعارض و ادراک فرد از نتیجه ی تعارض بر اساس همدلی و حمایت و قدرت ادراک شده در رابطه، از تحلیل رگرسیون استفاده شد و نتایج نشان داد که هر چه حمایت ادراک شده در رابطه بیشتر باشد فرد نتیجه ی تعارض را رضایت بخش تر و منصفانه تر ادراک می کند و تشدید تعارض کاهش می یابد (0/05<p)< span="">>P). نتیجه تحقیق حاکی از آن است که القاء همدلی به زوجین می تواند باعث افزایش رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای منفی به هنگام تعارض شود. همچنین وقتی زوجین در رابطه، احساس حمایت داشته باشند نسبت به نتیجه ی تعارضات خود احساس بهتری دارند.</p)<>