بررسی ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و ذخایر آهن

هلیکوباکترپیلوری از علل عمده زخم معده، اثنی عشر و سرطان معده می باشد. برخی از تحقیقات به نقش این عفونت در آنمی غیرقابل توجیه فقر آهن اشاره کرده است. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط سطح سرمی آهن، فریتین و TIBC با عفونت هلیکوباکترپیلوری در اطفال می باشد.
بر اساس بررسی به عمل آمده بر روی نمونه سرم 400 کودک و نوجوان 18-7 ساله در شهر ساری(1380)، 74 نفر بر اساس سرولوژی به روش ELISA آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری شناسایی گردیدند. بر این مبنا، مطالعه ای به روش کوهورت طراحی گردید. 74 نفر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان گروه مورد و 74 نفر غیر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری پس از همسان سازی از نظر سن، جنس و وضعیت اقتصادی - اجتماعی با گروه مورد به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سطح سرمی آهن، فریتین و TIBC بین دو گروه مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی وکای دو استفاده شد. 47 درصد نمونه های دو گروه، دختر و میانگین سنی آنان 14.3±2.5 سال بود. بدون در نظر گرفتن جنسیت در گروه آلوده به عفونت هلیکوباکتر میانگین آهن سرم102±37 mcg/dl، فریتین 34±19 ng/ml و 320±51 TIBC درصد و در گروه غیرآلوده میانگین آهن سرم120±33 mcg/dl، فریتین 45±26 ng/ml و 296±48 TIBC درصد بود که نشان گر اختلاف معنادار بین دو گروه می باشد. سطح سرمی فریتین، تنها متغیری بود که در پسران دو گروه، اختلاف معناداری را نشان داد. اما تمامی متغیرها، در گروه دختران اختلاف معناداری را نشان داد.
کمبود ذخایر آهن در کودکان آلوده به هلیکوباکترپیلوری ممکن است ناشی از جذب آهن در دستگاه گوارش توسط میکروارگانیسم باشد. کاهش فریتین ناشی از هلیکوباکترپیلوری، نیاز به تحقیقات وسیع تر دارد. پیشنهاد می شود مطالعه ای آینده نگر یا مداخله ای، جهت تایید قوی تر نقش هلیکوباکترپیلوری در مکانیسم جذب و مصرف آهن صورت گیرد.