توصیف آخرالزمان در متون هندو و تطبیق آن بر عصر حاضر

زمان در آیین هندو، به گونه ای متفاوت از آیین های سامی نگریسته می شود. طبق عقاید هندو، زمان از چرخه هایی تودرتو تشکیل شده که دوره های آن ها به تناوب تکرار می شود و کوتاه ترین دوره آن، از چهار مرحله پی در پی تشکیل شده که آخرین آن ها کلی یوگه نام دارد. از این رو دوره کلی یوگه را می توان به نحوی آخرالزمان هندو به شمار آورد. متون هندو، کلی یوگه را عمدتا با ویژگی غلبه بدی ها بر نیکی ها توصیف کرده اند و به ظهور یک منجی در آن دوره اشاره می کنند که با غلبه دادن نهایی خیر بر شر، زمینه ورود بشریت به دوره ای جدید از ترقی و پیشرفت را که مرحله آغازین دوران بعدی تاریخ است، فراهم خواهد ساخت. با این حال، تحقیقات دقیق تر نشان می دهد که در این باره اندکی ناسازگاری در متون وجود دارد، و معرفی کلی یوگه با اوصاف ناخوشایند، بیشتر ناشی از شرایط خاص حاکم بر دوران نگارش متون متاخر هندو بوده است. در این مقاله، ضمن بررسی مفهوم «زمان ادواری» در تفکر هندو، و توصیف متون مقدس هندو از کلی یوگه، نظراتی را که برای تطبیق آن بر دوره های مختلف تاریخی- به خصوص دوران معاصر- ارائه شده، بررسی خواهیم کرد.