نقش هیجان خواهی و تکانشگری در رفتارهای پرخطر رانندگی رانندگان بین شهری

رفتارهای پرخطر، رفتارهای بالقوه مخربی هستند که افراد به طور ارادی یا بدون اطلاع از پیامدهای نامطلوب احتمالی، آن ها را انجام می دهند. این مفهوم، خود متاثر از عوامل اجتماعی و شخصیتی زیادی است و در این مقاله تلاش شده است تا نقش هیجان خواهی و تکانشگری در رفتارهای پرخطر رانندگی رانندگان بین شهری جاده تبریز - اهر انجام شود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه رانندگان جاده تبریز - اهر با حداقل دو سال سابقه فعالیت رانندگی در سال 1397 بودند. از بین 130 راننده، نمونه ای با حجم 100 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ)، پرسش نامه هیجان خواهی زاکرمن (SSS)، پرسش نامه تکانشگری بارات (Barratt) و پرسش نامه رفتار رانندگی منچستر می باشد. یافته ها نشان داد که بین هیجان خواهی و رفتارهای پرخطر رانندگی رابطه معنی داری وجود دارد و همچنین رابطه بین مولفه های تکانشگری با رفتارهای پرخطر رانندگی در جاده تبریز - اهر معنی دار بوده است. پس نتیجه می گیریم که متغیرهای هیجان خواهی و تکانشگری قادر به پیش بینی رفتارهای پرخطر رانندگی جاده تبریز - اهر می باشند. با توجه به اینکه بر اساس یافته های پژوهش حاضر، هیجان خواهی و تکانشگری از مولفه های مرتبط با گرایش رفتارهای پرخطر رانندگی هستند، پیشنهاد می شود که اطلاع رسانی در زمینه هیجان خواهی، تکانشگری و عوارض آن ها به عنوان یکی از موارد موثر در برنامه آموزشی رفتارهای پرخطر رانندگی لحاظ گردد.