واکاوی اولویت های مهارتی نظام آموزشی دوره کارشناسی معماری (مقایسه تطبیقی در ده دانشکده معماری تراز اول ایران و جهان)

آموزش معماری همانند سایر حوزه های آموزش، پس از پیدایش بارها دستخوش تحولات و بازنگری های مختلف شده و در این روند، دیدگاه های تصمیم سازان این عرصه به دلیل تاثیرگذاری بر روند شکل دهی محیط ها و سیستم های آموزشی و پرورشی نقش بس موثری داشته است. در نظام های گوناگون آموزشی، همواره نقاط ابهامی در خصوص مدت زمان لازم برای گذراندن دوره های فراگیری، مبنای انتخاب دروس ارائه شده و نوع مهارت های مورد آموزش وجود داشته است. در مقاله پیش رو، تلاش بر این بود که با بررسی ویژگی نظام های آموزشی مختلف در سطح دنیا و کشور، الگویی بهینه و راهبردی منسجم برای آموزش معماری ارائه شود تا بدین طریق دانشجویان معماری از پرورشی کارا و هدفمند برخوردار شوند. بر این اساس با اتخاذ روش همبستگی، به صورت وابسته و ترکیبی با نگاهی علی و رویکردی نظام مند نسبت به آموزش معماری، آن را به عنوان نظامی مدنظر قرار داده که از طریق نظریه عمومی سیستم ها قابل بررسی، تجزیه و تحلیل است. در انتها، تحلیل اولویت مهارت ها حاکی از این بود که «انعطاف پذیری» به عنوان ویژه ترین خصوصیت شرح دروس رشته معماری در سطح دنیا شناخته شده است. این مساله که خود در دو حوزه «انعطاف در دروس انتخابی» و «انعطاف در موضوع طرح دروس طراحی معماری» قابل اعمال است؛ مبتنی بر شیوه ارزیابی و انتخاب دروس وابسته به استعداد های دانشجویان می باشد. نتایج حاصل گویای این مهم بوده که این امر در نظام آموزش معماری ایران مورد غفلت واقع شده است