توصیف الگوی آسیب زبانی بیماران زبان پریش بر اساس P-DAB-1
آزمون P-DAB-1 یکی از آزمون های موجود برای غربالگری و تعیین شدت زبان پریشی می باشد،که بر اساس میزان آسیب در مدالیته های مختلف زبانی، افراد را در 7 طبقه اصلی تشخیصی قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر توصیف الگوی آسیب زبانی چهار بیمار زبان پریش و مقایسه طبقه بندی حاصل از این آزمون با دیدگاه کلاسیک است.
مواد و روش ها:
در این مطالعه گزارش موارد چهار بیمار زبان پریش فارسی زبان شرکت داشتند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تسلط بر زبان فارسی و راست دست بودن معیار ورود به مطالعه و نقایص بینایی یا شنوایی اصلاح نشده شدید و وجود بیماری نورولوژیک موثر بر شناخت از جمله معیارهای خروج از مطالعه بود. در این مطالعه به منظور تعیین شدت و نوع زبان پریشی از آزمون P-DAB-1 استفاده شده است.
یافته ها:
بر اساس آزمون P-DAB-1 چهار شرکت کننده پژوهش دارای شدت زبان پریشی متوسط بودند و از نظر نوع، سه مراجع در طبقه ترنس کورتیکال حرکتی و یک مراجع در طبقه انتقالی قرار گرفت. مقایسه علایم در بیماران بر اساس طبقه بندی حاصل از آزمون با مشخصات ذکر شده برای هر طبقه در دیدگاه کلاسیک نشان داد که این مراجعان برخی علایم همان طبقه را در دیدگاه کلاسیک نداشتند.
نتایج این پژوهش کارایی آزمون P-DAB-1 را برای تعیین نوع زبان پریشی و شدت نشان می دهد و هم چنین شواهدی را در زمینه نقایص دیدگاه کلاسیک برای طبقه بندی انواع زبان پریشی فراهم می کند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.