واکاوی سیاست های دولت موقت و گروه ‏های درگیر در مواجهه با بحران کردستان (1357-1358ش)

هدف این نوشتار، بررسی بحران کردستان در سال‏های آغازین انقلاب با تاکید بر مواضع دولت موقت و گروه های سیاسی فعال در این منطقه است. این مقاله با روش (توصیفی - تحلیلی) به بررسی این موضوع می‏پردازد. مسئله اصلی در این تحقیق، چرایی پدید‏آمدن و استمرار بحران کردستان پس از انقلاب 57 است. برای دستیابی به این اهداف، پژوهش حاضر درصدد است تا به این پرسش پاسخ دهد که دلایل ناکامی سیاست های دولت موقت در حل بحران کردستان چه بوده است؟ یافته‏های این مقاله نشان می‏دهد که وجود عقب ماندگی های تاریخی و سیاست های تبعیض‏آمیز رژیم پهلوی، عامل اصلی پدید آمدن حرکت‏های خود مختاری و جدایی‏طلبانه در کردستان بود. تلاش دولت موقت و برخی گروه‏های سیاسی فعال در منطقه برای حل مسئله به صورت مسالمت آمیز به دلیل وجود نیروهای افراطی در کردستان به نتیجه نرسید و همین مسئله عامل اصلی تداوم و عمیق تر شدن بحران کردستان در سال های آغازین انقلاب بود. همچنین به بررسی سیاست‏های دولت موقت و گروه های سازمان انقلابی زحمتکشان، حزب دموکرات کردستان، مکتب قرآن و سایر گروه های فعال در منطقه خواهیم پرداخت.