بررسی و تحلیل کارایی شاخص های پویای ارزیابی عملکرد نور روز (کفایت نور روز و روشنایی مفید نور روز) از طریق تحلیل حساسیت، مورد مطالعاتی: کلاس درس ابتدایی در تهران

حرکت به سوی ساختمان های پایدار وکم انرژی نیازمند تاکید بیشتری بر ارزیابی دقیق عملکرد نور روز است. بدین منظور محققین در چند سال گذشته جهت غلبه بر محدودیت های شاخص های ارزیابی ایستا به طور قابل ملاحظه ای به سمت شاخص های پویای پیشرفته تر حرکت کرده اند. در حال حاضر شاخص های کفایت نور روز (DA)1 و روشنایی مفید نور روز (UDI)2 و شاخص های توسعه یافته مبتنی بر این دو به عنوان شناخته شده ترین شاخص های پویای ارزیابی شدت روشنایی نور روز در سطح بین المللی هستند که دارای اعتبار یکسانی از نظر کارایی در میان متخصصین مختلف نیستند. هدف از این مقاله مقایسه توانایی این شاخص ها جهت به کارگیری در ارزیابی نور روز در ساختمان های آموزشی است. برای رسیدن به این هدف تجزیه و تحلیل پارامتریک با استفاده از شبیه سازی در نرم افزار گرسهاپر با استفاده از پلاگین لیدی باگ3 و هانی بی4، جهت نشان دادن رابطه بین شاخص های UDI ،sUDI ،DA ،sDA ،cDA از طریق نحوه تاثیر آن ها از تغییرات مولفه نسبت مساحت پنجره به دیوار (WWR)5 در مدل کلاس درس یک دبستان نمونه در شهر تهران انجام شد. نتایج نشان می دهند عدم وجود حد بالا برای شاخص DA و شاخص های مبتنی بر آن ارتباط آن ها را با مولفه های مربوط به آسایش ساکنین از بین می برد. در مقایسه شاخص UDI به علت همبستگی با شاخص های خیرگی و انرژی می تواند نشان دهنده میزان تمایل به وقوع عدم آسایش ساکنین و همچنین میزان مصرف انرژی باشد. همچنین در میان شاخص های مبتنی بر UDI شاخص sUDI جهت دستیابی به دقتی مشابه شاخص UDI avg به افزایش تراکم شبکه نقاط حسگر نیازمند است که زمان محاسبه را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. بنابراین شاخص UDI avg برای واحد های کوچک فضایی که تعداد نقاط سنور کاملا محدود است مناسب تر است.