بررسی اثربخشی نقاشی درمانی بر مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان دارای سرطان

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش مشکلات هیجانی رفتاری (مشکلات درونی سازی شده : اضطراب – افسردگی، گوشه گیری – افسردگی، شکایات جسمانی، و مشکلات برونی سازی شده: رفتارپرخاشگرانه و رفتارقانون شکنانه) کودکان دارای سرطان انجام شد.

طرح پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه گواه همراه با پیگیری بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 40 نفر از کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به سرطان بخش آنکولوژی بیمارستان افضلی پور شهر کرمان که در پرسشنامه‌ فهرست‌ رفتاری‌ کودک (CBCL) نمره آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=20)و گواه (n=20) قرار گرفتند؛اما بر اثر افت آزمودنی تعداد به 31 نفر (16نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) کاهش یافت و برنامه نقاشی درمانی در قالب 8 جلسه 2 ساعته بر روی آنها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد.

نتایج نشان داد اگرچه نمره کلی مقیاس مشکلات درونی سازی شده و مشکلات برونی سازی شده به طور معناداری کاهش یافت اما نقاشی درمانی بر زیر مقیاس های شکایات جسمانی (از مشکلات درونی سازی شده) و رفتارقانون شکنانه (از مشکلات برونی سازی شده) اثر معناداری نداشت.

نتایج نشان داد که نقاشی درمانی می تواند روشی کارآمد برای کاهش مشکلات هیجانی – رفتاری کودکان مبتلا به سرطان باشد. یافته های این پژوهش می تواند کاربردهای پیشگیرانه بالینی داشته باشد.