بررسی اثر طرح سامان دهی خروج دام و جنگل نشینان بر تجدید حیات در جنگل-های فومن، استان گیلان

چرای جانوران سم دار رایج ترین بهره وری از زمین در سراسر جهان است و یکی از مهم ترین اختلالات اثر گذار بر ترکیب گونه هاست که با نابودی زیستگاه همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر اجرای طرح سامان دهی خروج دام و جنگل نشینان بر تجدید حیات در جنگل های فومن در استان گیلان بود.

بدین منظور، 200 قطعه نمونه (100 قطعه نمونه در منطقه تحت چرا و 100 قطعه نمونه در منطقه بدون چرا) به روش تصادفی سیستماتیک با ابعاد 100 * 100 متر و به کمک قطعات نمونه دایره ای شکل 100 متر مربعی اندازه گیری شد. در هر قطعه نمونه، تراکم زادآوری و کیفیت و سلامت آن بررسی شد. با استفاده از تکمیل پرسشنامه توسط 100 دامدار، وضعیت جنگل نشینان نیز ارزیابی شد.

نتایج نشان داد که بین دو منطقه از نظر زادآوری اختلاف معنی داری وجود داشت، به طوری که تراکم زادآوری در منطقه ساماندهی شده بیشتر از منطقه ساماندهی نشده بود. کیفیت زادآوری نیز در منطقه ساماندهی شده بهتر بود. این طرح نتوانست نیازهای جنگل نشینان را به طور مناسبی فراهم کند.

این نتایج نشان می دهد که ساماندهی خروج دام اثرات مثبتی در جنگل های فومن دارد و مدیران منابع طبیعی می توانند این طرح را در سایر جنگل های شمال ایران نیز با حفظ حقوق جنگل نشینان اجرا و مدیریت کنند.